“Nekroskop” to przede wszystkim całkiem interesujący pomysł. Zamiast od razu brać na warsztat klasycznego, typowego, banalnego wręcz nekromantę, autor prezentuje nam osobę zwaną właśnie nekroskopem. Czyli taką, która nie tyle wzbudza zmarłych do czegoś na kształt życia, co pozwala wejść w umysł umarłego, porozmawiać z nim, dowiedzieć się konkretnych informacji.
Harry’ego poznajemy stopniowo, od dzieciństwa, przez młodość, do czasu, gdy jest dorosłym człowiekiem. Poznawanie bohatera jest tym wolniejsze, że prócz Harry’ego mamy także drugą postać, która przez większość książki dominuje - tego złego, pracownika specjalnej, tajnej komórki KGB, z pochodzenia Wołocha (więc od razu wiadomo z czym będziemy mieć do czynienia), który przyszedł na świat w wyniku starań tajemniczej istoty... Brzmi trochę jak horror klasy B czy C, i też taką powieścią “Nekroskop” jest, z zaznaczeniem, że jak na ten charakterystyczny gatunek, który w Polsce tak wielu uwielbia, “Nekroskop” jest pozycją dość dobrą, zatem spodobać się może nie tylko największym maniakom.
Można się wczuć zarówno w losy Harry’ego, jak i Daragosaniego. To, co ich czeka nie jest może fabułą absolutnie zwalającą z nóg czy przełomową, jednak nie da się ukryć, że podczas lektury książki ziewałem bardzo rzadko, a sprytnie prowadzona akcja (retrospekcje, kolejne postaci, duch opowiadający tę historię) staje się dodatkowym bonusem. Zatem polecam, nie tylko ortodoksyjnym fanom seryjnie wydawanych w naszym kraju w latach dziewięćdziesiątych horrorów. To się może spodobać także tym, którzy od tego rodzaju literatury na co dzień trzymają się z daleka.
Necroscope
vis-a-vis Etiuda 2009
Wiele o nim słyszałam, o autorze jak i o książce, jeden z moich przyjaciół jest nią zachwycony... Twoja recenzja tylko umacnia mnie w tym, że warto po nią sięgnąć :>
OdpowiedzUsuńWarto spróbować. Kto wie, może spodoba się tak, że najdzie ochota przeczytania wszystkich siedemnastu tomów... ;-)
Usuń