Drugi tom przygód Domenica Jordana oferuje taki sam poziom zabawy, jak pierwszy. Wielkim plusem jest przemyślany i sprawnie przedstawiony świat, w jakim toczy się akcja - w “Zabawkach diabła” dowiemy się o nim jeszcze więcej, a niektóre pomysły autorki zasługują na wielkie uznanie. Szczególnie motyw ze świętymi, czyli “jak to z nimi jest naprawdę?”. Kolejnym plusem jest obnażenie przeszłości bohatera. To, co jest w Domenicu najbardziej interesujące to właśnie jego przeszłość, która może wyjaśnić dlaczego jest tym, kim jest i dlaczego zachowuje się wedle specyficznych norm, które sobie sam ustalił.
Podobnie jak w tomie poprzednim kolejne rozdziały opisują kolejne sprawy, z tym, że teraz mamy tu więcej spraw osobistych. Są one tak samo przeciętne i pozbawione większego polotu, jak było to uprzednio, ale coraz lepiej znając bohatera zamiast obserwować rozwój wypadków, można się skupić na Jordanie. Czy zdąży zagadkę wyjaśnić? Czy znowu na przeszkodzie stanie mu on sam, pragnienie wiedzy, skupienie się na samej kwestii do wyjaśnienia, a nie na ewentualnych ofiarach?
Zabawki diabła, Fabryka Słów 2006, 472 strony
Strona książki na
Fantasta.pl
Strona książki na
LubimyCzytac.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz